Niedawno zwróciłem uwagę, że problem z inwestowaniem w aktywa kolekcjonerskie może polegać na tym, że będzie to w rzeczywistości hobby, które będzie traktowane jak część zarządzania osobistym majątkiem. Dziś chciałbym zwrócić uwagę na inne nieporozumienie związane z inwestycjami alternatywnymi.
Trylogia Schwager on Futures była dla mnie jedną z najważniejszych pozycji dotyczących rynków finansowych. W skład cyklu wchodziły książki dotyczące analizy technicznej (polskie wydanie Analiza techniczna rynków terminowych), fundamentalnej (niestety problemy z prawami sprawiły, że nie udało mi się jej trzy lata temu wydać) oraz pozycja dotycząca oceny skuteczności zarządzających na rynkach lewarowanych (CTA).
Ogromną zaletą Jacka Schwagera jest to, że pokazując różnego rodzaju narzędzia nie próbuje czytelnikowi wmówić, że oto daje mu pewne narzędzie do koszenia kasy. Pokazuje raczej różnorodność podejść, a przede wszystkim ograniczenia każdego z tych narzędzi.
Proponuję sprawdzenie, czy filtr z powodzeniem zastosowany na WIG20 sprawdzi się również na rynku amerykańskim, od którego te zabawy ze statystykami się zaczęły.
Przez pierwsze miesiące 2017 roku Getback angażował uwagę inwestorów i mediów finansowych – zarówno przez swoje problemy finansowe jak i przez nieudolną komunikację z rynkiem. Afera, którą rozpętał zarząd spółki dzisiejszego poranka wyniesie Getback do grona negatywnych legend warszawskiego rynku akcyjnego.
Najlepsi inwestorzy zarządzania ryzykiem często uczyli się na grze w pokera na pieniądze. Dlatego warto zwrócić uwagę to książkę zawodowej pokerzystki Annie Duke „Thinking in Bets: Making Smarter Decisions When You Don’t Have All the Facts”.
„Pewien stary lis giełdowy siedzi sobie gdzieś przyjemnie z kilkoma innymi inwestorami giełdowymi. Wkrótce jeden z nich zadaje takie oto podstawowe pytanie: „Zawsze chciałem się dowiedzieć, jak właściwie powstaje hossa i bessa?”
Stary spekulant zaczyna wyjaśniać: „No cóż, aby odpowiedzieć na to pytanie, chciałbym przytoczyć pewien przykład. Kilkadziesiąt lat temu gazety opublikowały wiadomość, iż młody i piękny książę pochodzący ze starego szkockiego dworu zaręczył się z uroczą hiszpańską infantką. Cały świat był pod wrażeniem tej pary i z żywym zainteresowaniem śledził dalszy przebieg romansu. Wydarzenie to wywołało tak pozytywny nastrój wśród inwestorów giełdowych, że na wszystkich giełdach europejskich zapanował powszechny optymizm. Wzrostom kursów nie było końca. Wielu inwestorów wzbogaciło się, niektórzy dorobili się dużego majątku; kupowano domy; posiadłości; inwestowano, gospodarka kwitła. W taki właśnie sposób powstaje hossa”.
Amerykański tygodnik Barron’s dwa razy do roku przeprowadza badanie wśród inwestorów profesjonalnych, w którym pyta o perspektywy rynków w kolejnych 12 miesiącach. Najnowszy przeprowadzono w połowie marca, a więc w środku zamieszania, jakie pojawiło się na giełdach.
Jeszcze raz zagłębimy się w zmiany indeksu WIG20 podczas regularnej sesji na tle jego zmian „w nocy”, czyli z sesji na sesję.
Nie sądzę, żeby nasi czytelnicy chcieli stracić czas na oglądanie szefa Facebooka występującego – dosłownie występującego – przed amerykańskimi parlamentarzystami. Wymalowany Zuckeberg wyglądał troszkę, jak C3PO, co w pewnych kręgach zostanie oczywiście uznane za komplement. Ważniejsi jednak byli w tym zamieszaniu politycy, którzy kolejny raz udowadniają, iż nie mają bladego pojęcia, z czym muszą się zmierzyć.
Steven Wood na blogu Factor Investing przedstawił interesującą analizę strategii inwestowania w spin offy czyli przedsiębiorstwa wydzielane przez spółki giełdowe. Analiza Wooda dotyka dwóch ważnych zagadnień: rozsądnego podejścia do testów historycznych i radzenia sobie ze zmieniającą się sytuacją rynkową, która obniża efektywność strategii.